Μια νέα μελέτη του 2018 από το πανεπιστήμιο της Αριζόνα, αναφέρει ότι η μουσική μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στη σχέση γονέα – παιδιού. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι άνθρωποι που μοιράζονταν μουσικές εμπειρίες με τους γονείς τους κατά την παιδική και την εφηβική ηλικία, είχαν καλύτερες σχέσεις με τις μαμάδες και τους μπαμπάδες τους καθώς έμπαιναν στην ενηλικίωση.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι νέοι άνδρες και γυναίκες που μοιράζονταν μουσικές εμπειρίες με τους γονείς τους κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας – και ιδιαίτερα κατά την εφηβεία – ανέφεραν ότι είχαν καλύτερες σχέσεις με τις μητέρες και τους μπαμπάδες τους καθώς εισήλθαν στην νεανική ηλικία.
“Αν έχετε μικρά παιδιά και παίζετε ή ακούτε μουσική μαζί τους, αυτό σας βοηθάει να είστε πιο κοντά σε αυτούς και τώρα και αργότερα στη ζωή”, δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Jake Harwood, καθηγητής και επικεφαλής του τμήματος επικοινωνίας του πανεπιστημίου της Αριζόνα. “Αν έχετε έφηβους και μπορείτε να ακούσετε μουσική μαζί ή να μοιραστείτε μουσικές εμπειρίες μαζί τους, αυτό έχει ακόμα πιο ισχυρή επίδραση στη μελλοντική μεταξύ σας σχέση και στην αντίληψη του παιδιού για τη σχέση στην επερχόμενη ενηλικίωση”.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν μια ομάδα νέων ενηλίκων, μέσης ηλικίας 21 ετών, σχετικά με τη συχνότητα με την οποία ασχολούνταν με τους γονείς τους, ως παιδιά, σε δραστηριότητες όπως η ακρόαση της μουσικής, η συμμετοχική παρακολούθηση συναυλιών ή το να παίζουν μαζί καποια μουσικά όργανα. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν τις αναμνήσεις τους σχετικά με τις εμπειρίες που είχαν μεταξύ των ηλικιών 8 και 13 και ηλικίας 14 ετών και άνω.
Επίσης μοιραστηκαν το πως αντιλαμβάνονται την σχέση με τους γονείς τους σήμερα.
Ενώ οι κοινές μουσικές εμπειρίες σε όλα τα επίπεδα ηλικίας συσχετίστηκαν με την καλύτερη αντίληψη της σχέσης γονέα-παιδιού στην νεαρή ενηλικίωση, η επίδραση ήταν πιο έντονη για τις κοινές μουσικές εμπειρίες που έλαβαν χώρα κατά την εφηβεία.
“Με τα μικρά παιδιά, η μουσική δραστηριότητα είναι αρκετά απλή – τραγουδούν νανουρίσματα η παιδικά τραγουδια, ή δημιουργούν ρήμμες για παιδιά “, δήλωσε ο Harwood. «Με τους εφήβους είναι λιγότερο απλοικό και όταν τα πράγματα είναι λιγότερο συνηθισμένα μπορεί να έχετε μεγαλύτερα αποτελέσματα, γιατί όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, είναι εξαιρετικά σημαντικά».
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Οικογενειακής Επικοινωνίας, ξεκίνησε ως προπτυχιακό πρόγραμμα της Sandi Wallace, που ήταν φοιτητής της τάξης της μουσικής και της επικοινωνίας του Harwood και είναι η κύρια συγγραφέας της μελέτης.
«Με ενδιέφερε να δω αν η μουσική, με όλη της τη δύναμη και επιρροή που έχει στην κοινωνία σήμερα, θα μπορούσε επίσης να επηρεάσει θετικά τη σχέση γονέα-παιδιού», δήλωσε η Γουάλας, η οποία πήρε το πτυχίο της στην επικοινωνία από το UA το Δεκέμβριο ξεκινήστε το μεταπτυχιακό της πρόγραμμα επικοινωνίας το φθινόπωρο.
Για τη μελέτη τους, οι Wallace και Harwood έλεγξαν και άλλους τρόπους όπου τα παιδιά κατά την αναπτυξή τους ξόδεψαν χρόνο με τους γονείς τους ώστε να έιναι σε θέση να καθορίσουν ότι η μουσική φαίνεται να έχει αυτό το μοναδικό αποτέλεσμα.
Λένε ότι δύο παράγοντες μπορούν να βοηθήσουν να εξηγηθεί η σχέση μεταξύ κοινών μουσικών εμπειριών και καλύτερης ποιότητας σχέσεων.
Ο πρώτος είναι ο συντονισμός.
“Ο συγχρονισμός ή ο συντονισμός είναι κάτι που συμβαίνει όταν οι άνθρωποι παίζουν μουσική μαζί ή ακούν μουσική μαζί”, δήλωσε ο Harwood. “Εάν παίζετε μουσική με τον γονέα σας ή ακούτε μουσική με τους γονείς σας, μπορείτε να κάνετε συγχρονισμένες δραστηριότητες όπως χορό ή τραγούδι μαζί και τα δεδομένα δείχνουν ότι αυτό σας κάνει να αρέσετε ο ένας στον άλλον περισσότερο».
Ο άλλος τρόπος που η μουσική μπορεί να ενισχύσει την ποιότητα της σχέσης είναι μέσα από την ενσυναίσθηση, είπε η Wallace.
“Πολλές πρόσφατες έρευνες έχουν επικεντρωθεί στο πώς μπορούν να προκληθούν τα συναισθήματα μέσω της μουσικής και πώς αυτά μπορούν να διαιωνίσουν την ενσυναίσθηση και τις αντιδράσεις της απέναντι στον σύντροφό που ακούτε μαζί μουσική”, ανέφερε.
Οι Harwood και Wallace βρήκαν στοιχεία ότι και ο συντονισμός και η ενσυναίσθηση παίζουν ρόλο, μολονότι ο συντονισμός φαίνεται να επηρεάζει περισσότερο, με βάση την αντίδραση και τις απαντήσεις των συμμετεχόντων στη μελέτη σε ερωτήσεις που μέτρησαν την ενσυναίσθηση τους προς τους γονείς τους, το πως συνεργάζονται καθώς και τον τρόπο που αισθάνονται για τους γονείς τους όταν εργάζονται μαζί για να ολοκληρώσουν ένα έργο.
Κάτι σημαντικό που καλό θα ήταν οι γονείς να σημειώσουν είναι ότι οι κοινές μουσικές εμπειρίες με τα παιδιά τους δεν χρειάζεται να είναι περίπλοκες. Στην πραγματικότητα, οι απλές δραστηριότητες, όπως η ακοή της μουσικής στο αυτοκίνητο μαζί, μπορεί να έχουν ακόμα μεγαλύτερη επίπτωση από πιο επίσημες μουσικές εμπειρίες, όπως το να συμμετέχουν σε μια μπάντα και να παίζουν μουσική μαζί, σύμφωνα με τα ευρήματα των ερευνητών, αν και το δείγμα των συμμετεχόντων που έπαιξαν μουσικά όργανα με τους γονείς τους ήταν περιορισμένο.
Σε μελλοντική έρευνα θα πρέπει να εξεταστούν καλύτερα οι διαφορές μεταξύ επίσημων και ανεπίσημων πιο απλών μουσικών εμπειριών και να ληφθεί υπ οψιν επίσης πώς η μουσική μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα άλλων μορφών σχέσεων, συμπεριλαμβανομένων των ρομαντικών σχέσεων, δήλωσε η Wallace.
Για την ώρα, οι Wallace και Harwood παροτρύνουν τους γονείς να αυξήσουν τις μουσικές αλληλεπιδράσεις τους με τα παιδιά τους – ειδικά τους εφήβους τους – και ακόμη και να τους ενθαρρύνουν κατά καιρούς, να ελέγχουν εκείνα τι θα ακουστεί από το ραδιόφωνο.
“Για ανθρώπους που μόλις έγιναν γονείς ή έχουν μικρά παιδιά, μπορεί να σκέφτονται μακροπρόθεσμα για το πως θέλουν να είναι η σχέση τους με τα παιδιά τους “, δήλωσε η Wallace. “Δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για την συνταγή της τέλειας σχέσης, αλλά οποιοσδήποτε γονέας θέλει να βρει τρόπους να βελτιώσει τη σχέση του με το παιδί του και να διασφαλίσει ότι θα διατηρηθεί μακροπρόθεσμα και αυτός μπορεί να είναι ένας τρόπος που θα μπορέσει να το πετύχει”.
Μετάφραση – επιμέλεια κειμένου
Αιμιλία Σεληνίδου
